SAN SEBASTIAN

“Hadi baba biraz çıkıp dolaşalım” dedim.

Babam 83 yaşında. Demans hastası.  Yıllarca özel bir şirkette lojistik bölümünde yönetici olarak çalıştıktan sonra emekli oldu. Son yıllarda Parkinson ve demans rahatsızlığından tedavi oluyor. Tedavilerin faydasını görüyor çok şükür. El ayak titremesi yok gibi. Demans da yavaş yavaş ilerliyor.

Bu unutkanlıklar aslında zor özellikle hasta yakınları için adeta bir sabır sınavı.

Dışarıda dolaşıp hava alma teklifimi kabul etti. Nereye gidelim diye sordu. “Yakınımızdaki bir kafeye kadar yürürüz. Sonra da kafede oturup bir san sebastian yeriz “dedim. “O ne?” dedi. Cheescakein fırınlanmış hali diye açıkladım. Anlaştık.

Evden çıktık.  Asansöre bindik.” Biz şimdi ne yapacağız?” dedi. San sebastian yemeğe gidiyoruz dedim.” O ne?” dedi. Anlattım.

Beş dakikalık yolda bir daha sordu. Yolun karşısına geçerken yine sordu. Kafeye oturduk bir kez daha sordu. Siparişimizi verdik. San Sebastianlarımız geldi. Bu ne diye sordu. Her seferinde sıkılmadan, bıkmadan tekrarladım. Bir umut işte benimkisi belki sık tekrarlarsam aklında kalabilir diye ümitlendim. San Sebastianlarımızı yedik. Eve döndük.

Akşamları günün kritiğini yaptığımız aile içi telefonla konferans görüşmelerimiz oluyor. Kardeşim sordu günümüzü nasıl geçirdiğimizi. “Baba bugün biz ne yaptık? Hani kafeye gitmiştik. Ne yedik hatırlıyor musun” dedim. Evet deyince hem şaşırdım hem sevindim. Ne yedik dedim. “Alexander” demez mi.

Geçende ailecek termal tesise gidelim dedik. Hem yakınlığı hem bildik yer olması nedeniyle Gönen Kaplıcalarını seçtik. Babamın da onayını aldık. Severim ben orayı falanca otele gitmiştik. Güzeldi falan dedi. Anımsadığı için mutlu oldum sorun yoktu yani. Yine akşamki telefon konuşmamızda yeğenim sordu.” Dedeciğim nereye gidiyorsunuz?” “ Attaya gidiyoruz” demesin mi.

 Hayatında en az iki kez gitmiştir ama Gönen hafızadan silinmiş belli. Gittiğimizde de ilk kez görüyorum burayı çok güzelmiş dedi. Hatırlamadığını fark ederse üzülüyor. Biz de üstünde durmuyoruz.

Şimdilerde annem ve babamın yaşı ilerleyince onlar benim çocuğum gibi oldular.

Çocuk bayramı, hem küçük çocukların hem de çocuklaşan büyüklerin bayramı bence. Aralarında bir fark yok sonuçta. Hatta bu yıl çifte bayram. Şeker tadındaki Ramazan Bayramımız da mübarek  olsun.